در تعریف سنتی سواد، توانایی خواندن و نوشتن است و یا توانایی بهکاربردن زبان برای خواندن، نوشتن، گوشدادن و سخنگفتن. ولی در مفهوم نوین این واژه به سطحی از خواندن و نوشتن که برای ارتباط کافی است گفته میشود و یا سطحی که یک فرد بتواند مفهوم را بفهمد و انگارهها و اندیشههایش را تا جایی که بتواند در آن جامعه سهیم باشد، بیان کند. سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو UNESCO) تعریف زیر را دادهاست : «باسوادی توانایی شناخت٬ درک٬ تفسیر٬ ساخت، برقراری ارتباط و محاسبه در استفاده از مواد چاپشده و نوشتهشده مربوط به زمینههای گوناگون است. باسوادی زنجیره آموزشی را که توانایی رسیدن به اهداف، توسعهٔ دانش و پتانسیل، و شرکت کامل در جامعهای بزرگتر را برای یک فرد فراهم میکند، دربر دارد.»
تاریخ با سوادی در ایران
آمار کلی نرخ باسوادی در ایران طی سالهای ۱۳۳۵-۱۳۹۰
سال ۱۳۳۵ : ۱۵ درصد
سال ۱۳۴۵ : ۲۸ درصد
سال ۱۳۵۵ : ۴۷ درصد
سال ۱۳۶۵ : ۶۱ درصد
سال ۱۳۷۵ : ۷۵ درصد
سال ۱۳۸۵ : ۸۴ درصد
سال ۱۳۹۰ : ۹۱ درصد
نظرات شما عزیزان: